سایت شمال ورزشی نوشت:

ورزش کشور همیشه مدیون موفقیت های وزنه برداران مازندرانی بوده و در این مساله شکی نمی توان داشت.حضور اسطوره های ورزشی و عنوان داران المپیکی و جهانی مازنی در رده های مختلف بیانگر اوج استعداد در این استان است.این موفقیت ها در حالی در طول این سالیان به دست آمده که دیدن امکانات وزنه برداری استان مایه خجالت و شرمساری اهالی این ورزش می شود.
اگر سری به محل تمرین وزنه برداران استان در شهرهای مختلف زده باشید تازه متوجه این صحبت ها خواهید شد.فضای تمرین باشگاه ههای ورزشی نه تنها از سطح حداقل استانداردها فاصله زیادی داشته بلکه در بعضی از آنها هنوز هم از وسایل سالیان قبل و به قول یکی از بزرگترین مربیان استان وکشور با میله های چوبی ورزشکاران تمرین می کنند.
باشگاه سازنده قهرمانان بزرگی همچون بهداد سلیمی نیز از این امر مستثنی نبوده و بدون تعارف باید گفت ورزشکاران وزنه برداری مازندران فقط دین غیرت خود و تعالیم مربیانشان را در این قهرمانی ها بر گردن خود احساس می کنند.
رییس این هیات هم که آب پاکی را به دست دوست و غیر دوست ریخته و با خیال راحت گفته فدراسیون در دو سال گذشته هیچ کمکی به ما نکرده است.
ظاهرا" فدراسیون وزنه برداری هم تنها کاری که در قبال وزنه بردارانی مازندران بلد هست این بوده که برخورد نامناسب با ورزشکاران، پیشکسوتان وقهرمان مازندرانی داشته باشد و از قرار معلوم مازندران در لیست دریافت کمک های آن جایگاهی ندارد.
هنوز یادمان نرفته این صحبت های قاسم غزالیان مربی سازنده ، پیر وزنه برداری ایران و استاد بهداد سلیمی را در چند سال قبل ، که گفته بود:
((چندی پیش كه برای انجام كاری به فدراسیون وزنه برداری رفته بودم چنان برخورد بدی از سوی حسین رضا زاده سرپرست فعلی فدراسیون و قهرمان بزرگ وزنه برداری با من شد كه تمام خستگی این چند ساله به تن من ماند و بغضی در گلویم از این حركت شكل گرفته كه به این زودی از بین نخواهد رفت. تا قبل از این اگر در گوشه و كنار حرفی در باره رضازاده زده می شد به شدت واكنش نشان می دادم چرا كه معتقد بودم كه رضا زاده یك قهرمان بزرگ برای ایران زمین است كه جایگاه او باید در ایران و جهان حفظ شود. اما وقتی خود وی قدر جایگاه و منزلتش را نمی داند و گویا مال و منال و ثروت باعث شده تا او از خود بی خود شود و حرمت بزرگتر های این رشته را نگه ندارد؛حال چگونه می توان از او یك اسطوره ساخت؟
من نگران این رشته ورزشی هستم و با شایعاتی كه پیرامون دوپینگ در اطراف وزنه برداری شنیده می شود و همچنین حرفهایی كه سعید علی حسینی پیرامون رضا زاده زده است نباید امید چندانی به آینده وزنه برداری داشت و از ریاست سازمان تربیت بدنی می خواهم كاری نكنند كه بعد ها پشیمانی به بار آورد.))
آری امروز وزنه برداری مازندران اگر چه از نداشتن امکانات رنج می برد اما رنج بزرگتر آن است که بعضی ها نمی خواهند پیشرفت ورزشکاران این استان را ببینند و مسئولین هیات وزنه برداری مازندران هم نتوانستند به تناسب جایگاه خود در فدراسیون در آوردن امکانات به استان قوی عمل نمایند.
اما سعادتمند مدیر کل ورزش و جوانان مازندران در این بازه قول داده تا کمتر از 9 ماه دیگر خانه وزنه برداری استان احداث و به بهره برداری خواهد رسید.به هر حال ورزشکاران این رشته این همه با این نداری ساختند و سوختند و این 9 ماه را هم صبر می کنند تا ببیننند این اتفاق خواهد افتاد یا خیر؟
و اما مسئولین هیات وزنه برداری مازندران باید بدانند اگر چه هیات نمونه شدن در سطح کشور خوب است اما بدانید پز این عناوین مدیون ذره ذره عرق ریختن ورزشکارانی و آموزش مربیان گمنام و دلسوزی است که در این باشگاه های نا مناسب و به عشق استان در حال تمرین کردن هستند و هیچ ادعایی هم ندارند.براستی آیا شما هم همپای این افراد در بدست آوردن امکانات برای استان تلاش کرده اید؟